ေက်ာက္ဆစ္သမားလို မျဖစ္ေစလို

ဒီတစ္ပတ္ မွာလည္း "The Stonecutter" ဆိုတဲ့ တ႐ုတ္ ဒ႑ာရီ ပံုျပင္ (Chinese Fable) တစ္ပုဒ္ကို ဖတ္ျဖစ္ တာနဲ႔ စာဖတ္သူ ေတြကို တစ္ဆင့္ျပန္ၿပီး ေဖာက္သည္ ခ်လိုက္ ပါတယ္။ ဒ႑ာရီ ပံုျပင္ေလးကေတာ့ ေအာက္ ေဖာ္ျပပါ အတိုင္း ျဖစ္ပါတယ္။

There was once a stonecutter, who was dissatisfied with himself and his position in life.

တစ္ခါတုန္းက သူ႔ကိုယ္သူနဲ႔ သူ႔ဘဝ အေျခအေနကို မေက်နပ္၊ အားမရတဲ့ ေက်ာက္ဆစ္ သမား တစ္ေယာက္ ရွိခဲ့သတဲ့။

One day, he passed a wealthy merchant's house, and through the open gateway, saw many fine possessions and important visitors. "How powerful that merchant must be!" thought the stonecutter. He be -came very envious, and wished that he could be like the merchant. Then he could no longer have to live the life of a mere stonecutter.

တစ္ေန႔ေတာ့ ဥစၥာဓနျြကယ္ဝ ခ်မ္းသာတဲ့ ကုန္သည္ႀကီးတစ္ေယာက္ရဲ႕ အိမ္ေရွ႕က သူျဖတ္သြားတဲ့အခါ တကယ့္ ေကာင္းေပ့ဆိုတဲ့ အဖိုးတန္ပစၥည္းေတြနဲ႔ အေရးပါတဲ့ ဧည့္သည္ေတြကို ပြင့္ေနတဲ့ ဂိတ္တံခါးေပါက္က တစ္ဆင့္ ျမင္ေတြ႕ လိုက္ရသတဲ့။ "အဲဒီ ကုန္သည္ႀကီးက အစြမ္းထက္လိုက္တာ"လို႔ ေက်ာက္ဆစ္ သမားက ေတြးသတဲ့။ သူဟာ အရမ္းကို အားက်၊ မနာလိုျဖစ္ၿပီး အဲဒီကုန္သည္ႀကီး လို ျဖစ္ခ်င္လာသတဲ့။ အဲဒါမွ သူဟာ ေက်ာက္ဆစ္သမားေလာက္ဘဝနဲ႔ မေနရ မွာ ျဖစ္ပါသတဲ့။

To his great surprise, he suddenly became the merchant, enjoying more luxuries and power than he had ever dreamed of, envied and detested by those less wealthy than himself. But, soon a high official passed by, carried in a sedan chair, accompanied by attendants, and escorted by soldiers beating gongs. Everyone, no matter how wealthy, had to bow low before the procession. "How powerful thatofficail is!" he thought. " I wish that I could be a high official!"

သူအရမ္းအံ့ဩသြားၿပီး ခ်က္ခ်င္း ဆိုသလို ကုန္သည္ႀကီးျဖစ္သြားကာ သူ စိတ္ကူးယဥ္ခဲ့တာေတြထက္ ပိုမိုမ်ားျပား တဲ့ ဇိမ္ခံပစၥည္းနဲ႔အစြမ္းေတြကို ခံစား စံစားေနရတာေၾကာင့္ သူ႔ေလာက္ ဥစၥာဓန မျကြယ္ဝတဲ့ သူေတြရဲ႕ မနာလို ဝန္တိုမႈနဲ႔ မုန္းတီးစက္ဆုပ္မႈေတြကို ခံရသတဲ့။ ဒါေပမဲ့လည္း မၾကာမီမွာ အေျြခအရံေတြနဲ႔ အတူ စစ္သားေတြလိုက္ပါ ေစာင့္ေရွာက္ၿပီး ေမာင္းမ်ားတီးခတ္လ်က္ အဆင့္ျမင့္အရာ ရွိ တစ္ေယာက္ဟာ ေဝါယာဥ္နဲ႔ျဖတ္ေက်ာ္ သြားသတဲ့။ ဘယ္ေလာက္ပဲ ဥစၥာဓန ျကြယ္ဝခ်မ္းသာတဲ့သူ ျဖစ္ပါေစ။ လူတိုင္း လူတိုင္းဟာ အဲဒီလို လွည့္လည္လာတာကို ေတြ႕ရင္ ဦးၫြတ္ရသတဲ့။ "အဲဒီ အဆင့္ျမင့္ အရာရွိက ဩဇာတိကၠမႀကီးလိုက္တာ" လို႔ သူက ေတြးသတဲ့။ "ငါ အဆင့္ျမင့္ အရာရွိ ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ။"

Then, he became the high official, carried everywhere in his embroidered chair, feared and hated by the people all around, who had to bow down before him as he passed, It was a hot summer day, and the official felt very uncomfortable in the sticky sedan chair. He looked up at the sun. It shone proudly in the sky, unaffected by his presence. "How powerful the sun is!" he thought. "I wish that I could be the sun!"

အဲဒီေနာက္ သူဟာ အဆင့္ျမင့္ အရာရွိတစ္ေယာက္ျဖစ္သြားၿပီး တန္ဆာ ဆင္ထားတဲ့ ေဝါယာဥ္နဲ႔ေနရာတိုင္း သူ ျဖတ္သြားတဲ့အခါ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္က ဦးၫြတ္ရတဲ့ လူေတြရဲ႕ ေၾကာက္ရြံ႕မုန္းတီး တာကို ခံရသတဲ့။ ပူျပင္းတဲ့ ေႏြရက္ တစ္ရက္ျဖစ္တာေၾကာင့္ အရာရွိဟာ သူ႔ရဲ႕ က်ဥ္းက်ပ္တဲ့ ေဝါယာဥ္ထဲမွာ အရမ္းကို မအီမ သာျဖစ္ေနသတဲ့။ သူက ေနကိုေမာ့ ၾကည့္လိုက္သတဲ့။ ေနမင္းဟာ သူရွိေနတာ ကိုေတာင္ ဂ႐ုမစိုက္ဘဲ ေကာင္း ကင္မွာ ဝင့္ဝင့္ျကြားၾကြားေတာက္ပေနပါသတဲ့။ "ေနမင္းႀကီးက အစြမ္းထက္လိုက္တာ"လသူက ေတြးသတဲ့။ "ငါ ေနမင္းႀကီးျဖစ္ခ်င္ လိုက္တာ။

"Then he became the sun, shining fiercely down on everyone, scorching the fields, cursed by the farmers and labourers. But a huge black cloud moved between him and the earth, so that his light could no longer shine on everything below. "How powerful that storm cloud is! he thought. "I wish that I could be a cloud!"

အဲဒီေနာက္ သူဟာ ေနမင္းႀကီးျဖစ္ သြားၿပီး လူတိုင္းအေပၚမွာ ျပင္းထန္စြာ ထြန္းလင္းၿပီး လယ္ကြင္းမ်ား ကို ေျခာက္ေသြ႕ ညႇိဳးႏြမ္း ေစတာေၾကာင့္ လယ္သမား ေတြနဲ႔ အလုပ္သမား ေတြရဲ႕ က်ိန္ဆဲတာကို ခံရသတဲ့။ ဒါေပမဲ့လည္း သူနဲ႔ကမၻာေျမႀကီး အၾကားကို ႀကီးမားတဲ့ တိမ္တိုက္မဲႀကီး တစ္ခု ေရြ႕လ်ား လာခဲ့ တာေၾကာင့္ ေအာက္ မွာ ရွိတဲ့ အရာရာ တိုင္းေပၚကို သူ႔ရဲ႕ အလင္းဟာ မထြန္းလင္းႏိုင္ေတာ့ဘူးတဲ့။ "အဲဒီ မိုးတိမ္ တိုက္ႀကီးက အင္အားႀကီးမား လိုက္တာ"လို႔ သူက ေတြးသတဲ့။"ငါ တိမ္ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ။"

Then he became the cloud, flooding the fields and villages, shouted at by everyone. But soon he found that he was being pushed away by some great force, and realized that it was the wind. "How powerful it is!" he thought. "I wish that I could be the wind!"

အဲဒီေနာက္သူဟာ တိမ္ျဖစ္သြားၿပီး လယ္ကြင္းေတြ၊ ရြာေတြအေပၚ ဖံုးလႊမ္း သြားတာေၾကာင့္ လူတိုင္းရဲ႕ ေအာ္ ဟစ္တာကို ခံရသတဲ့။ ဒါေပမဲ့ သိပ္မၾကာမီမွာ ႀကီးမားတဲ့ အင္အားႀကီးတစ္ခုရဲ႕ တြန္း တိုက္ခံရတာကို သူေတြ႕ရွိ လိုက္ၿပီး အဲဒါ ဟာ ေလျဖစ္တယ္ဆိုတာ သူသေဘာ ေပါက္သြားသတဲ့။ "အဲဒါက အင္အား ႀကီးမားလိုက္တာ"လို႔ သူက ေတြးသတဲ့။ "ငါ ေလျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ"

Then he became the wind, blowing tiles off the roofs of houses, uprooting trees, hated and feased by all below him. But after a while,he raw up against something that would not move, nomatter how forcefully he blew against it a huge, towering stone. "How powerful that stone is!" he thought. "I wish that I could be a stone!"

အဲဒီေနာက္ သူဟာေလျဖစ္သြားၿပီး အိမ္ေတြရဲ႕ အုတ္ျြကပ္အမိုးျပားေခါင္မိုး ေတြကို တိုက္ခတ္ၿပီး အပင္ေတြကို လည္း အျမစ္ကေန လွန္ပစ္တာေၾကာင့္ သူရဲ႕ ေအာက္မွာရွိတဲ့ လူအားလံုးရဲ႕ မုန္းတီး ေၾကာက္ရြံ႕ျခင္းကို ခံရသတဲ့။ ဒါေပမဲ့ ခဏ အၾကာမွာ သူဘယ္ေလာက္ပဲ အင္အား ျပင္းျပင္းနဲ႔ တိုက္ခတ္ပါေစ၊ မေရြ႕လ်ားတဲ့ အရာတစ္ခုကို သူရင္ဆိုင္မိသတဲ့။ အဲဒါ ကေတာ့ ႀကီးႀကီးမားမား၊ ျမင့္ျမင့္ထည္ထည္ ေက်ာက္တံုးႀကီး တစ္တံုးပါပဲတဲ့။ "ဒီေက်ာက္တံုးႀကီးဟာ ခြန္အားရွိလိုက္ တာ"လို႔ သူက ေတြးသတဲ့။ "ငါ ေက်ာက္ တံုး ျဖစ္ခ်င္လိုက္တာ။

Then he became the stone, more powerful than anything else on earth. But as he stood there, he heard the sound of a hammer pounding a chisel into the solid rock, and felt himself being changed. "What could be more powerful than I, the stone?" he thought. He looked down and saw far below him the figure of a stonecutter.

အဲဒီေနာက္ သူဟာ ကမၻာေပၚမွာ ရွိသမွ် ဘယ္အရာထက္မဆို ပိုမိုခြန္အား ႀကီးမားတဲ့ ေက်ာက္တံုးႀကီးျဖစ္သြား သတဲ့။ ဒါေပမဲ့လည္း သူအဲဒီမွာ ရပ္ေနတုန္း ေက်ာက္အသားထဲကို ေဆာက္နဲ႔ထြင္းထု ႐ိုက္ႏွက္လိုက္တဲ့ တူ႐ိုက္သံကို ၾကားရၿပီး သူ႔ကိုယ္သူ ေျပာင္းလဲသြားတာကို ခံစားလိုက္ရသတဲ့။ "ငါလို ေက်ာက္တံုးထက္ ဘယ္ဟာက ပိုၿပီး ခြန္အားႀကီးမွာလဲ"လို႔ သူေတြးလိုက္သတဲ့။ သူေအာက္ကို ငံု႔ၾကည့္ လိုက္တဲ့အခါ သူ႔ရဲ႕ေအာက္အေဝးႀကီးမွာေက်ာက္ဆစ္သမားရဲ႕ သဏၭာန္ကို ေတြ႕ ျမင္လိုက္ရပါေတာ့သတဲ့။

Source: http://home.comcast. net/~jptillman/stonecutter.htm\

တ႐ုတ္ဒ႑ာရီပံုျပင္ေလးကေတာ့ ဒီမွာအဆံုးသတ္သြားပါၿပီ။ ဒီပံုျပင္ေလး ကေန စာေရးသူအပါအဝင္ လူသား အားလံုးကို သင္ခန္းစာေလးတစ္ခုေပး ပါတယ္။ အဲဒါ ဘာလဲဆိုေတာ့ ကြ်ႏု္ပ္တို႔ အားလံုးထံမွာ အစြမ္းအစေတြရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ေနရာမွာ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ အစြမ္းထက္ၾကတယ္ဆိုတာပါပဲ။ အဲဒါ ေတြကို သိၾကဖို႔သာ လိုရင္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ မိမိတို႔ရဲ႕ အစြမ္းအစေတြကို လက္ေတြ႕အေကာင္အထည္ေဖာ္ အသံုးခ် ရပါမယ္။ ဆႏၵရွိ႐ံု၊ ျဖစ္ခ်င္ေန႐ံု၊ စိတ္ကူး ယဥ္ေန႐ံုနဲ႔ မရပါဘူး။ အဲဒါေတြကို သိဖို႔ သာ လိုရင္းျဖစ္ပါတယ္။

"At the end of all our searching, we will arrive at the place we began."

"ကြ်န္ေတာ္တို႔ ရွာေဖြေနတာေတြ အားလံုးရဲ႕ အဆံုးမွာ ကြ်န္ေတာ္တို႔ စတင္ ခဲ့တဲ့ ေနရာကို ေရာက္မွာပါ"ဆိုတာ ဒီ ပံုျပင္ေလးက အသိေပးလိုက္တာျဖစ္ ပါတယ္။ မိမိရဲ႕ ေရွ႕မွာရွိတဲ့ ပန္းတိုင္ (goal)ကို ေသေသခ်ာခ်ာ စူးစူးစိုက္စိုက္ focus လုပ္ၿပီး ေဆာင္ရြက္မယ္ဆိုရင္ ဘယ္သူမဆိုေအာင္ျမင္မွာျဖစ္ပါ တယ္။ ေက်ာက္ဆစ္သမား လို မျဖစ္ေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သူတစ္ပါးရဲ႕ အစြမ္းအစ ေတြ၊ အရည္အခ်င္းေတြကို စိတ္ကူးမယဥ္၊ သေဘာမက်ဘဲ မိမိမွာရွိတဲ့ မိမိရဲ႕ စစ္မွန္ တဲ့ အရည္အခ်င္း အစြမ္းအစေတြကိုသာ အားက်ဖို႔၊ အားကိုးဖို႔နဲ႔ အဲဒီ အရည္အခ်င္း ေတြ၊ အစြမ္းအစေတြနဲ႔ ပန္းတိုင္ကို လွမ္း ကိုင္ႏိုင္ၾကပါေစလို႔ ဆႏၵျပဳလိုက္ပါတယ္။

အုန္းဝမ္(ရန္ကုန္တကၠသိုလ္)

အခြင့္အလမ္း